Waarom boeren (strategisch) lui zijn

Boeren zijn lui.

Dat is nog al een statement hè. Vind ik ook niet zo snel steun voor, om heel eerlijk te zijn.

En toch bedoel ik het niet eens slecht. Sterker nog, het is een compliment.

Ik heb het vooral over de "eerste" boeren, van vroeger. Die waren ook niet "gewoon" lui, maar strategisch lui. Hoe dat zit? Leg ik je graag uit.

Eerst context: welke boeren zijn lui?

Natuurlijk zeg ik niet dat iemand die om 4 uur ’s morgens begint met werken, zware arbeid doet, en aan het einde van de dag pas kan uitrusten lui is.

Absoluut niet.

Nee, om te begrijpen waarom ik dit zeg — en dat is slecht voor een deel om een beetje controversieel te zijn — moeten we dit eerst in context plaatsen.

Ik neem je mee terug in de tijd. Jagers en verzamelaars.

Even heel erg ongenuanceerd gesteld: ze moesten elke dag op pad op zoek naar wilde planten, of naar dieren. En die dan meenemen, zodat de familie kan eten. En de volgende dag weer.

Stel je voor dat jij geen voorraadkast, geen koelkast, en geen vriezer zou hebben. Elke keer dat je eten wilt moet je naar de supermarkt gaan. Of de snackbar.

Waarom boeren (strategisch) lui zijn

Dat is helemaal niet handig, toch? Dat dachten die jagers natuurlijk ook. Steeds op zoek naar dieren of vruchten, en dan maar hopen dat er genoeg in je buurt zijn.

En heb je net je tent ingericht zoals jij het fijn vindt, moet je toch weer weg. Je spullen pakken, en op naar een nieuwe plek, waar nog wél eten is.

De eerste boer: Tom

Dus was er op een gegeven moment één, laten we hem Tom noemen, die dacht: "Hey, in plaats van steeds te gaan zoeken naar die dingen… Wat als we ze nou naar hier halen?"

En zo ging Tom investeerders pitchen, voor een seed round om een landbouwproject te starten.

…

Nee, dat is vast niet hoe het ging. Maar dat hele idee om niet op zoek te gaan naar wilde planten, maar ze gewoon zelf te groeien. En om niet naar een nieuw gebied te gaan voor dieren, maar te zorgen dat de dieren gewoon altijd in jouw omgeving zijn…

Dat is best makkelijk.

En dát is strategisch lui. Tom was niet lui. Hij zei niet "Ik ga stoppen met jagen, en gewoon eten wat andere mensen me brengen".

Hij bekeek het hele proces, zag een punt waar veel tijd in zat, en bedacht een methode om het handiger te doen.¹

Waarom dit verhaal belangrijk is

Reacties op dit verhaal vallen meestal in twee kampen:

1. Je begrijpt het. Je snapt dat we mensen niet gewoon lui noemen, maar ze juist complimenteren voor hun slimme inzicht;
2. Je wordt boos, denkt dat we vinden dat alle boeren lui zijn, en dat ik zelf maar eens een dag mee moet draaien op een boerderij, omdat ik het nog geen uur vol zou houden.

Hier is het ding: dat is allebei oké.

Als je in de tweede groep zit, is Strategisch Lui waarschijnlijk niet voor jou. En dat is oké. Dan weten we dat gelijk, geeft niets.

Zit je in de eerste groep? Dan heb jij het in je om een tijdkrijger te worden, en je aan te sluiten bij de tijdrevolutie.

Als je dat nog niet gedaan hebt is je eerste stap aan te melden voor het Slimmer Werken eZine.

Vanaf daar krijg je ook nog daadwerkelijke tips, en niet alleen vage verhaaltjes over luie ex-jagers die Tom heten. 😉

Dus, meld je nu aan en dan spreek ik je snel!